zbudzić się

См. также в других словарях:

• zbudzić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}budzić się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• budzić się – obudzić się, zbudzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powracać do stanu świadomości po okresie spania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Budzić się zawsze o tej samej porze. Budzić się co chwila. Obudzić się za wcześnie, za późno. Zbudził się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zbudzić — dk VIa, zbudzićdzę, zbudzićdzisz, zbudź, zbudzićdził, zbudzićdzony «przerwać czyjś sen, obudzić kogoś» Zbudzić kogoś do pracy, na śniadanie. Zbudzić kogoś ze snu, z drzemki. Zbudził ją telefon. Zbudziło ich stukanie do drzwi. zbudzić się 1.… …   Słownik języka polskiego

• wślizgiwać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wślizgiwać sięguję się, wślizgiwać sięguje się, {{/stl 8}}wślizgać się {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk VIIIa, wślizgiwać sięam się, wślizgiwać sięa się, wślizgiwać sięają się {{/stl 8}}– wślizgnąć się {{/stl 13}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozbudzić — dk VIa, rozbudzićdzę, rozbudzićdzisz, rozbudzićbudź, rozbudzićdził, rozbudzićdzony rozbudzać ndk I, rozbudzićam, rozbudzićasz, rozbudzićają, rozbudzićaj, rozbudzićał, rozbudzićany 1. «przerwać komuś sen, zbudzić» Rozbudzić śpiące dzieci. Stukanie …   Słownik języka polskiego

• obudzić — dk VIa, obudzićdzę, obudzićdzisz, obudź, obudzićdził, obudzićdzony 1. «przerwać komuś sen, drzemkę, przebudzić» Obudzić kogoś ze snu. Obudzić kogoś rano. Obudził go śpiew ptaków, hałas uliczny. 2. «wywołać w kimś pewne stany, uczucia itp.;… …   Słownik języka polskiego

• The Countess — ( Hrabina ) is an opera in 3 acts by the Polish composer Stanisław Moniuszko. The libretto was written by Włodzimierz Wolski (who also authored the libretto of Moniuszko s Halka). The opera was first performed in Warsaw, at the Teatr Wielki on… …   Wikipedia

• momentalnie — «w jednym momencie, w jednej chwili; szybko, błyskawicznie, natychmiast» Zareagować, zasnąć, zbudzić się momentalnie …   Słownik języka polskiego

• dobudzić — dk VIa, dobudzićdzę, dobudzićdzisz, dobudzićbudź, dobudzićdził, dobudzićdzony «zbudzić (zwłaszcza z trudem), obudzić» Trudno go było dobudzić. dobudzić się «obudzić po usilnych staraniach, zabiegach, zbudzić z wysiłkiem» Nie móc się kogoś… …   Słownik języka polskiego

• postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

• serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego